Het bombastische, het energieke, het dansbare, het is allemaal – grotendeels – verdwenen. Kasher was met zijn hoofd duidelijk nog te veel bij The Good Life, zijn andere (indie)band. Daar komt bij dat de productie wel heel erg gelikt is. Waar zijn die gitaren gebleven? Waar is de schreeuw? Mama, I’m Swollen is introvert, donker en moody. Een plaat die als geheel de moeite waard is, maar te weinig ‘piekmomenten’ kent. We zijn beter gewend van Cursive.