De basis daarvoor wordt gelegd door prominent aanwezige, droge bassen en basaal doch effectief slagwerk. De nummers lopen uiteen van vrolijk (I Can’t Help You Now) tot relaxed (No God) tot mysterieus (Mug Museum). De plaat kent ook mindere momenten waarop Le Bons zang te ijl en te monotoon is. Het duet I Think I Knew met labelgenoot Perfume Genius, tevens behept met een breekbare stem, pakt om die reden niet goed uit. Maar hoewel haar teksten donker zijn als altijd en Le Bon nog immer een preoccupatie heeft met de dood, klinkt op Mug Museum levenslust door. Ze laat het namelijk klinken alsof er niet zoveel aan de hand is. En dat stemt vrolijk. Al met al een fijne plaat. MIEKE ATEMA