Terwijl zijn Last Shadow Puppets-kompaan Alex Turner het dit festivalseizoen maar niet kan laten om oudere Arctic Monkeys-nummers in een niet geheel passend croonerjasje te steken, komt Miles Kane op de proppen met een heel erg recht-door-zee-indierockplaat. Het zal vast toeval zijn, maar grappig is het wel. Alsof Kane even wil laten zien dat er nog wel één Brits mannetje dat twintig jaar geleden doorbrak is dat gewoon rockmuziek zonder al te veel fratsen maakt.

Al is One Man Band voor Kane tegelijkertijd een bewuste koerswijziging. Zijn vorig jaar verschenen, door Motown beïnvloede album Change The Show sloeg namelijk nog geen deuk in een pakje boter. Aan de ene kant is het dus een beetje jammer dat Kane zich zo snel weer terugtrekt naar bekend muzikaal terrein, aan de andere kant is het eindresultaat wel erg lekker. Zeker in de eerste helft vliegt de ene na de andere knaller je om de oren. Vooral het openingssalvo, bestaande uit single Troubled Son, de energie-explosie The Best Is Yet To Come en het heerlijke titelnummer, mag zich rekenen tot het beste werk dat Kane ooit op plaat gezet heeft, met of zonder Alex Turner. In de tweede helft gaat het tempo iets omlaag, maar alleen de gezapige ballad Scared Of Love doet echt onder voor de rest van het songmateriaal. Echt origineel is het allemaal niet, maar het tovert gegarandeerd een glimlach op je gezicht. Kane bewijst hier toch weer tot de bovenste regionen van de Britse indiescene te behoren.