De belangrijke Amerikaanse en Engelse bladen hebben hun geld alvast ingezet op het jonge tweetal, net als Sony BMG, dat het helemaal zien zitten in Ben Goldwasser en Andrew VanWyngarden. Op Oracular Spectacular maken ze die verwachtingen waar. Grotendeels dan, want de diamant die MGMT is, moet hier en daar nog worden geslepen. Op een album van tien nummers horen eigenlijk geen vullertjes te staan en die staan wel op Oracular Spectacular. De wereld had op zijn kop gestaan als MGMT het niveau van nummers als Time To Pretend en The Youth over de hele linie had volgehouden, maar dat kun je niet verwachten van een debuut. Op de beste momenten verbindt MGMT vijftig jaar popmuziek in een enkel nummer. Dan wordt ook duidelijk wat iedereen verwacht van MGMT: de muzikale grootsheid die op dit debuut al enkele keren te horen is. ALEX VAN DER HULST