Na de klassieke debuutplaat Weezer werd het rauwe Pinkerton in 1996 onthaald als commerciële zelfmoord. Het is er een in de lijn van Nirvana’s In Utero: de introspectieve Cuomo werd doodongelukkig van het succes van Buddy Holly, besloot weer te gaan studeren (aan Harvard) en werkte in zijn vakanties met Weezer aan Pinkerton, oorspronkelijk bedoeld als de rockopera Songs From The Black Hole. Een producer wilde hij niet, Pinkerton laat Weezer compromisloos en to the bone horen. Door de sound en nogal directe teksten huiverden radio en tv ervoor: geen meezingrefreinen als ‘Oeweeee just like Buddy Holly’ maar ‘I’m dumb, she’s a lesbian’ (Pink Triangle) en ‘I’m tired of having sex’ (Tired Of Sex). Pinkerton is het donkerste en meest persoonlijke album van Cuomo, maar melodieus doet de plaat niet onder voor het debuut. Tired Of Sex, Getchoo, Pink Triangle en El Scorcho zijn briljante popsongs, het is de scherpe toonzetting die indertijd moeilijk viel. Cuomo schreeuwt de onmacht letterlijk van zich af: ‘I can’t talk about it, I got to scream about it and make a record of my heart’. De onschuld is verdwenen, op Pinkerton wordt collegerock emorock. Deze fraaie reissue bevat ook liveopnames, singleversies, b-kantjes en niet eerder verschenen studiosessies. Met Rivers Cuomo kwam het later allemaal goed, maar een album met de impact van Pinkerton zal hij vermoedelijk nooit meer maken. JOHN DENEKAMP