De heren van Pennywise hebben het over het verrotte politieke systeem (All We Need), het doorslaande kapitalisme (The Western World) en georganiseerde religie (Nothing To Lose), maar weten ondanks hun respectabele leeftijd – ze zijn de veertig inmiddels gepasseerd – hun ideeën over deze onderwerpen nog altijd niet beter te verwoorden dan een gemiddelde twintiger. Maar ook dat is niet het probleem van deze plaat. De vroeger tot meeschreeuwen uitnodigende refreinen klinken niet meer zo fris als vroeger – zei iemand daar nou ‘belegen’? – en ook de felheid van platen als About Me en Full Circle wordt nergens meer gehaald. ‘We are the best, and we fight ‘til the death’, het zal best wel, maar er zijn anno 2008 tientallen interessantere, betere en leukere politieke punkbands dan Pennywise. Hen rest niets anders dan tot aan het einde der tijden Bro Hymn te spelen. ‘Wooooaoooah Woooah Woooah Wooah!’