Dat verrassingselement is uiteraard weg. Dat kunnen we het wel nog altijd heerlijk eigenwijze duo niet verwijten, maar wel het feit dat ze dat op allerlei slinkse manieren – tevergeefs – proberen te compenseren. Met een aantal hitsige uptempo tracks is op zich weinig mis, helaas lijkt de keyboardlijn iets te vaak rechtstreeks weggelopen uit de gloriedagen van de wave uit de jaren tachtig of zorgt té veel noise en drukte ervoor dat het feestje, in onder meer Spoil The Party, inderdaad knap bedorven raakt. Heel vaak klinkt zZz als een volwaardige band, maar juist de simpele combi werkte voorheen zo uitmuntend. Het duo lijkt een aantal keer te verzuipen in de verstikkende productie en dat is doodzonde. Soms lijkt de groep zich tevens aan een ballade te willen onderwerpen (Amanda heet een deerne) en ook dat pakt slecht uit. Niet alles is hier kommer en kwel, want soms werkt zZz niet alleen op de zenuwen, maar ook de lachspieren en heupen. Zo horen we in Majeur een soort ouderwetse kermisrock & roll. Botsautomuziek. Ná de Electronica’s en vóór Elvis Presley bij voorkeur! WILLEM JONGENEELEN