Wordt dit de eerste Belgische wereldster na Jacques Brel en Toots Thielemans? Het langverwachte debuut voorspelt alvast veel goeds. Sanne Putseys alias Selah Sue is inmiddels een twintiger, maar vanaf het moment dat Milow haar eind 2007 op een klein Leuvens podium ontdekte, is het erg snel gegaan. Haar . . .

In het subtiel stille, samen met Meshell Ndegeocello vervaardigde Mommy komt ze verdomd dicht bij het kleine meisje dat in de slaapkamer op de rand van haar bed met haar angsten worstelt. Dit debuut bevat nog meer songs die ze een paar jaar geleden als tienermeisje met gitaar schreef. Alsof ze daarna niet – dankzij die uit duizenden herkenbare stem met lichte kraak – op megafestivals stond, met Prince en Moby optrad of met Cee-Lo Green een duet opnam. Dat op Greens album aanwezige Please is overigens ook hier van de partij. Er staan een paar vette tracks met band, toeters, bellen, toetsen en reggaevibes op dit verrassenderwijs door Farhot (Farhad Samadzada, bekend als producer van Nneka en als dj) van een groovy productie voorziene album, maar op andere momenten houdt de Vlaamse de zaak ook bewust klein. Verder horen we haar rappen, gekke gilletjes plegen, raggamuffin nieuw leven inblazen en zich moeiteloos staande houden in This World, een track gebaseerd op een lome, uit het oeuvre van Massive Attack weggelopen baslijn. Is dit alles nu al goed genoeg om die wereldwijde doorbraak mee te forceren? WILLEM JONGENEELEN