Shine Not Burn is het eerste album van de negenkoppige band waarvoor deze vergelijking niet op gaat. Hoe dat komt? We hebben hier te maken me een akoestisch optreden in een Berlijnse zaal. Acht mannen en een vrouw met banjo, doedelzak en viool die drinkliederen zingen in een land waar men wel van een borreltje houdt. Dat blijkt een gouden combinatie. De band is blijkbaar ontzettend populair bij onze oosterburen, want elk woord wordt hartstochtelijk meegeblèrd. Maar blijft het spannend, zo zonder die punkinvloeden? Op momenten, zoals bij Bitch Off The Money, verlang je naar het origineel. Maar evergreens als Drink The Way I Do, Pitched en vooral Whisky Scotch Whisky doen het goed als puur folknummer. Wat wil je ook met zinnen als: ‘If the sea were whiskey and if I were a duck / I’d swim to the bottom and never come up’. Zulke teksten klinken misschien nog wel beter zonder punksausje eronder.