Het zesde studioalbum Silent Cry is wat steviger dan voorganger Pushing The Senses (2005) en biedt vertrouwde, slepende rock met een smeuïge muur van geluid. Er staan een paar prima songs tussen: We Are The People sleept prettig weg, Miss You is lekkere ramrock en Tracing Lines doet denken aan, tja, Buck Rogers, de song die voor altijd de huur van de Feeder-leden zal blijven betalen. Silent Cry is niet vervelend, maar voor driekwart een plaat die je al honderd keer eerder hebt gehoord. De compilatie The Singles (2006) is eigenlijk alles wat je nodig hebt. JOHN DENEKAMP