Op het vijfde Street Dogs-album laat Mike McColgan eindelijk een aantal van zijn geijkte thema’s los. We werden er ook een beetje moe van, die ‘eerlijke’ nummers over familie en het harde arbeidersbestaan. Lekker is het dus, om de voormalige frontman van de Dropkick Murphys in Hang . . .
ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Sowieso is Street Dogs een ziedende plaat, waarop in de meeste van de achttien nummers vol gas wordt gegeven. En als het dan toch weer over de arbeider gaat – zoals in Portland – wordt de werkman in ieder geval niet op een voetstuk geplaatst. Neem nou Up The Union, dat verhaalt over de moeilijkheden die werknemers in Amerika hebben wanneer ze zich willen verenigen in een vakbond. Het is voor ons rijke, luie Europeanen misschien een ver-van-ons-bed-show, maar zolang Street Dogs dit soort boodschappen verpakt in intelligente punkrockanthems hoor je mij niet klagen. McColgan herdenkt overleden vrienden en heeft met Punk Rock And Roll het ultieme ‘zaterdagavond-feestnummer’ geschreven. Het vijfde album van Street Dogs heeft genoeg nieuws te bieden om niet voor een herhalingsoefening door te gaan, maar klinkt tegelijkertijd wel zo vertrouwd dat fans van de band direct kunnen inhaken. Iedereen tevreden.