Dat die loodzware seventiesrock vol invloeden from outta space, die vanonder veel wahwah, fuzz en andere psychedelische hulpmiddelen vandaan werd getoverd, ooit nog zo populair zou worden dat er halve stadions mee konden worden uitverkocht, hadden weinigen ten tijde van de eerste release van Tab durven voorspellen. Tab, opgenomen vóór Spine Of God maar uitgebracht op dubbelvinyl erna, opent met één lange monotone beat, een repeterend akkoordenschema, spacy geluiden en oosterse jankvocalen. En dat 31 minuten lang. Precies genoeg om u simpel en doeltreffend in trance te krijgen, al dan niet voorzien van de juiste paddo’s, pillen, spuiten of poeders. De kortere tracks én die van het vroege meesterwerk Spine Of God (1991) verraden wel al veel rauwe elementen van iets dat veel later tot een te ver doorgevoerde succesformule heeft geleid. Te gek zijn zeker de cover van Grand Funk Railroad en de toegevoegde demo van slotakkoord Ozium op Spine Of God, maar het is vooral goed nieuws dat de albums überhaupt weer leverbaar zijn. De bonustrack op Tab had dan weer niet gehoeven, de opnamekwaliteit daarvan is bootleg-onwaardig. Je moet sowieso een beetje gestoord zijn om deze trips te kunnen waarderen. Of zoals Wyndorf het op de hoes verklaart: ‘it’s a satanic drug thing / You wouldn’t understand.’ WILLEM JONGENEELEN