Er volgden drie jaren vol tournees (onder andere aan de zijde van Radiohead en TV On The Radio), de release van de EP Friend en verschillende zijprojecten, waarvan Rossens Department Of Eagles de bekendste is. En nu is daar dan eindelijk de langverwachte opvolger Veckatimest, vernoemd naar een klein, onbewoond eiland vlakbij Cape Cod, waar een groot gedeelte van het album opgenomen werd. Droste en Rossen tekenen andermaal voor het overgrote deel van de composities. Waar Yellow House de luisteraar nog met zachte hand de betovering introk, grijpt Veckatimest je meteen bij de lurven. Rossens bedwelmende vocalen in Southern Point, al snel omkleed met bedeesde samenzang, vormen de opmaat tot een door galmende percussie en dito zang gedreven refrein. Die structuur herhaalt zich, alsof de band het bewust niet tot een definitieve eruptie wilt laten komen. Het daaropvolgende Two Weeks is niets minder dan een popklassieker. Luister maar eens naar die stuiterende piano, Drostes glasheldere stemgeluid en de buitenaardse samenzang. In 2009 komt tot nog toe alleen The House She Lived In van The Veils in de buurt. In die buitencategorie valt ook While You Wait For The Others, alweer zo’n magistraal popliedje dat de tand des tijds moeiteloos zal doorstaan. De wat willekeurig aandoende gitaaraanslagen en de half pratende/half zingende Rossen slepen het nummer langzaam op gang en werken toe naar het bevrijdende refrein, dat weer zó verschrikkelijk mooi is dat je het liefst in de hoogste boom zou willen klimmen om mee te zingen. Tekenend voor Grizzly Bears ontwikkeling en streven naar perfectie is de samenwerking met arrangeur Nico Muhly (die onder meer arrangementen voor het jongste Antony & The Johnsons-album schreef) en het Brooklyn Youth Chorus. Muhly’s strijkersarrangementen zijn op vier van de twaalf nummers terug te horen, het professionele meisjeskoor op twee. Opvallend aan zowel de bijdragen van Muhly als de inbreng van het koor is dat ze volledig in dienst van de oorspronkelijke compositie staan. De arrangementen zijn nergens overheersend. Die afgemeten dosering – niet alleen van de strijkers- en koorarrangementen, ook van de overige instrumentatie en (samen)zang – maakt Veckatimest tot een afgerond meesterwerk dat bedwelmt en betovert, ontroert en doet jubelen, kortom: dat je het gevoel geeft dat je leeft. TOM SPRINGVELD