Beau Mot Plage, de culthit van die plaat, moet Rajko Müller uit Frankfurt een mooi jaarsalaris hebben opgeleverd, zo vaak werd het gelicenseerd voor allerhande cd’s – dj-mixen van populaire house-dj’s, loungecompilaties en cd’s vol ‘moeilijke’ elektronica. Isolée viel overal tussen. De term microhouse viel, maar die mag je weer vergeten. We Are Monster is iets minder excentriek, ritmisch wat strakker en neigt naar disco. De gekte is evenwel gebleven: in de maffe huppelende keyboardmotiefjes, de plompe basgeluiden, de dubecho’s, de duistere, unheimische sfeer en in de alsmaar psychedelischer wordende klankkleur. Müller verleidt met housebeats en slaat dan aan het freaken. Hij vervormt, verdraait, vervreemdt, totdat We Are Monster eerder als een postpunkplaat klinkt dan als fijn dj-materiaal. Wat het wel is, en dat is de kunst.