Lowlands

Bij John Coffey op Lowlands mag je doen wat je wil

‘Wie was er tien jaar geleden ook in de X-Ray?’, vraagt John Coffey-frontman David Achter de Molen halverwege de Lowlands-comeback van zijn band. Meer mensen dan ooit in de X-Ray zouden hebben gepast steken direct hun hand op. Het mag duidelijk zijn: Lowlands houdt van John Coffey.

Fotografie Arend Jan Hermsen

De Heineken staat rond middernacht dan ook stampvol voor deze reünieshow. Met het vandaag verschenen comebackalbum FOUR is al bewezen dat in de studio nog genoeg inspiratie is, maar met alle eerdere Lowlands-passages en de legendarische afscheidsshow in Paradiso in 2016 in het achterhoofd, zijn de verwachtingen live helemaal torenhoog. En eigenlijk twijfelen we er niet aan dat Nederland’s leukste herrieband die verwachtingen lang en breed in zal lossen.

Dat blijkt vrijwel meteen terecht. De show is nog geen minuut onderweg als Achter de Molen over het publiek crowdsurft, terwijl achter hem een groot deel van het euforische publiek staat te moshen alsof het nog steeds 2016 is. Via wat nieuw werk gaan we naar klassiekers uit het oeuvre als Relief en Featherless Redheads; stuk voor stuk vlekkeloos en met ongekend veel vuur gespeeld. 

Is er dan niets veranderd? Op FOUR horen we in de marges wel wat nieuwe elementen, waarvan sommige ook op het podium doorklinken. Zo horen we de vervormde pianoklanken aan het begin van The Sunset en de door gitarist Richard van Luttikhuizen verzorgde spoken word-monoloog aan het einde van This Place Is Placeless. Die zijn beide als een Trojaans paard verstopt in wat verder gewoon typische John Coffey-bangers zijn, waarop Achter de Molen naar hartenlust schreeuwend over het podium heen raast en de band schijnbaar moeiteloos het publiek steeds meer ophitst. 

‘Dit is een John Coffey-show, dus je mag doen wat je wil. Dit podium is net zo goed van jou als van ons’, spreekt Achter De Molen het publiek toe. Dat lijkt eerst gewoon een goedbedoelde platitude, maar in de tweede helft van de set blijkt dat hij het meent. Voor het furieuze Oh, Oh, Calamity wil hij graag wat mensen op het podium zien. Tien is het beoogde doel, maar al snel staat gevoelsmatige de halve Heineken op het podium. De band is amper meer te zien, maar speelt onvermoeid een van hun venijnigste nummers, die op iedereen die nog wel op de vloer staat natuurlijk inslaat als een bom. 

Alsof de massale stage invasion nog niet genoeg was, heeft de band in de slotfase nog één verassing in petto. Plots bestormen vijf gespierde, mannelijke dansers zonder shirt het podium, die een strakke dansroutine laten zien, waar Achter de Molen zonder enige schroom (maar mét shirt) aan meedoet. En wanneer de dans klaar is, verdwijnen de dansers, natuurlijk, crowdsurfend het publiek in. ‘Nothing is simple, little is true’ luidt een terugkerend mantra in het eerder aangehaalde prijsnummer Relief. Maar van een simpele waarheid durven wij vrij zeker te zijn: John Coffey gaf hier een van de beste shows van het weekend. Welkom terug! 

Gezien: Lowlands 2023, 18 augustus (23.45 uur) in de Heineken. Lees hier al onze verslagen van Lowlands 2023.

Zomeractie!

Speciale zomeractie! Als je nu een jaar­abonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.

Deel dit artikel

Meest gelezen artikelen

Come Ahead
album
Primal Scream

Come Ahead

‘Oh Lord’, zingt het omnipresente koor op openingstrack Ready To Go Home, al voordat frontman Bobby Gillespie ook maar een ...
Area Silenzio
album
Eat-Girls

Area Silenzio

Het is nooit makkelijk om te besluiten met welk nummer je je debuutplaat opent, maar als je zo veelzijdig klinkt ...
'Voor mij persoonlijk maakte Talking Heads de plaat van het jaar'
column
jeroen woe

‘Voor mij persoonlijk maakte Talking Heads de plaat van het jaar’

Een dezer dagen zal het OOR-mailtje weer binnenkomen bij de popjournalisten, met de vraag wat hun Platen Van Het Jaar ...

Bij John Coffey op Lowlands mag je doen wat je wil