Het zijn spannende dagen voor Froukje Veenstra. Ja, óók omdat de 22-jarige zangeres deze maand gastredacteur van OOR is, maar vooral omdat ze afgelopen vrijdag (eindelijk) haar debuutalbum uitbracht. Want ook al werd ze in de voorbije jaren met een bloedgang een household name in de Nederlandse popmuziek, die eerste langspeler was er nog niet.

Fotografie Willem Schalekamp

Na zo’n vier jaar, twee EP’s en een waslijst aan – uiterst succesvolle – singles, is er met Noodzakelijk Verdriet een album waarop ze (onder meer) die turbulente tijd belicht. Haar leven kwam in een stroomversnelling terecht; op een gegeven moment was Froukje simpelweg op. ‘Na vorig zomer ben ik helemaal gecrasht’, zoals ze in de nieuwe OOR zegt. Op de eerste van twee avonden in een uitverkocht Carré staat ze daar – hetzij sporadisch – ook bij stil. Zo is er de kwetsbaarheid vlak voor Leeg Restaurant, als er net een platform met daarop een akoestische gitaar en een keyboard het podium op is gereden: ‘Ik vind dit echt heel spannend…’ Het publiek beantwoordt deze bekentenis liefdevol met een oorverdovend gejoel. 

Het zal geen verrassing zijn: Froukje wordt op handen gedragen. Vanaf opener Naar Het Licht wordt vrijwel elk liedje woord voor woord meegezongen, zeker door de eerste rijen die vol staan met haar meest loyale fans. ‘Zijn jullie weleens eerder bij een show van ons geweest?’, zegt ze halverwege de show met een grijns zo breed dat ie heel Carré zou kunnen verlichten. Dat meezingen is in de eerste paar minuten van de show overigens geen overbodige luxe, het begin is namelijk niet geheel vlekkeloos. Op Kwijt lijkt ze er qua timing af en toe nét naast te zitten, en ook vocaal is het die eerste twee liedjes nog niet gelijk wat het zou kunnen zijn.

Het is ook niet niks om in een tijdsbestek van drie dagen je debuutplaat uit te brengen en dan ook nog eens die gloednieuwe liedjes live te spelen in deze zaal. Anders gezegd: het mág ook even een tikkie bibberig zijn. Het keerpunt volgt echter al snel, want op Zonder Liedjes lijkt Froukje het broodnodige vertrouwen voor de rest van de show te tanken. Vanaf dat moment is het devies – een spaarzaam moment van bezinning daargelaten – volle kracht vooruit. En dat is precies wat Carré wil.

Froukje kent haar publiek tenslotte op haar duimpje, niet in de laatste plaats omdat ze – zoals OOR-collega Randy Timmers al in zijn albumrecensie schreef – ‘de stem van een generatie’ is. Het theater staat vol mannen en (vooral) vrouwen van dezelfde leeftijd, die de onderwerpen die ze aansnijdt – klimaat, depressie, jezelf ontdekken (én omarmen) – maar al te goed herkennen. De wereld staat in de fik, en Froukje’s liedjes bieden een leidraad om daar niet al te zwaarmoedig van te worden.

Voor al te veel melancholie sowieso weinig ruimte, gezien het moordende tempo waarmee ze door de avond heen dendert. In iets meer dan een uur tellen we maar liefst 21 liedjes, veelal dik aangezette en uitstekend uitgevoerde elektronische klappers die niet onderdoen voor hits als Ik Wil Dansen en Als Ik God Was.

Toch is er middenin de set óók een blokje met rustige songs, waar het hoogtepunt van de avond uit voortkomt: 23 Mei. Ze schreef het liedje, dat gaat over hoe verdriet slijt en het leven dan langzaam beter wordt, voor haar broer die kort na haar geboorte overleed. Heel Carré is muis- en muisstil voor alleen een artiest en haar gitaar: een moment om lang te blijven koesteren.

Verderop, in de toegift, is er het fraaie We Hebben De Tijd, waarin ze haar publiek de hoopvolle boodschap meegeeft dat er altijd licht gloort, ‘ook als het even niet goed gaat’. Een show van Froukje is, zo blijkt vanavond, de perfecte remedie voor de winterdepressie die op deze blauwe maandag hoogtij viert.

Gezien: 15 januari 2024 in Koninklijk Theater Carré, Amsterdam

Bestel de Froukje-OOR!

Froukje is deze maand gastredacteur en curator van OOR! 3 interviews, 4 fotoreportages, ontmoetingen, tips, favorieten. Welkom in de wereld van Froukje! Bestel ‘m hier.

Setlist

Naar Het Licht
Kwijt
Zonder Liedjes
Uitzinnig
Een Man Die Nooit Meer Huilt
Licht En Donker
Nu Ik Niet Meer Over Je Schrijf
Onbesproken
Leeg Restaurant
23 Mei
Ik Ben Bang
Heb Ik Dat Gezegd?
Als Ik God Was
Ik Wil Dansen
Noodzakelijk Verdriet
Zonder Gezicht
Drijfzand
Nooit Meer Spijt
Houden Van Mij
We Hebben De Tijd
Niets Tussen