Op social media circuleert een filmpje van twee meeuwen. De ene vliegt, de andere staat op zijn rug. Nonchalant, alsof ze het iedere dag zo doen. Like a boss. Het is een ongelooflijk beeld. Ik heb geen idee of het echt is. En zelfs al is het hartstikke fake, dan wil ik dat liever niet weten. Ik blijf liever geloven in het ongelooflijke. Ik kan me zo voorstellen dat mensen zich straks ook zo voelen wanneer ze de beelden van Gabriels in Ahoy op social media zien verschijnen.
Fotografie Dimitri Hakke
Het Brits-Amerikaanse drietal klinkt namelijk als iets ongelooflijks. Dit is vooral de verdienste van de frontman, Jacob Lusk. Wie een nieuw antwoord nodig heeft op de vraag waarom televisie-talentenjachten hartstikke kut zijn, kan voortaan uitleggen dat deze 36-jarige zanger ooit vijfde werd in het tiende seizoen van American Idol. Fucking vijfde! Hoe is dat in godsnaam mogelijk! Lusk is een megaster, een fenomeen, een muzikale wervelwind. Een diva die zich mag meten met de allergrootsten op aarde en daarboven.
Je ziet direct wanneer deze zwaarlijvige, flamboyante goedzak het podium op komt fladderen dat hij het heeft. Het gen, de X-Factor. Diamantgruis in zijn bloedbaan, sterrenstof in zijn cellen. Gekleed in een tuxedo met een kleurrijk ambtsgewaad eroverheen, laat Lusk zijn androgyne zangstem machtig pralen en stralen in openingssong Offering. In die stem hoor je zoveel echo’s van stemmen van andere giganten, dat je hoofd ervan begint te tollen. Van vrouwen als Gladys Knight, Whitney Houston en Tina Turner, wiens Private Dancer vanavond kort maar krachtig wordt gecoverd.
Maar ook van legendarische mannen, zoals Luther Vandross. Het slot van Gabriels’ tweeluik Professional / We Will Remember, afkomstig van het bloedmooie LP-debuut Angels & Queens, doet denken aan het einde van A House Is Not A Home. Hoe Vandross over de toonladder glijdt en hardop aan zijn lief vraagt ‘are you gonna be in love with me?’, op bijna exact dezelfde manier dwaalt Lusk vanavond over dezelfde toonladder. Zijn vraag, gesteld met dikke tranen in zijn ogen, is van het eenzamere soort: ‘Who is gonna love me now?’
Theatraal? Misschien, maar de emotie voelt echt. Een meer flamboyante vorm van theatraliteiten zien we bij de nummers die om dergelijke uitspattingen vragen. Tijdens het instrumentale stuk in Taboo maant Lusk zijn medespelers bijvoorbeeld met maffe tovenaarsbewegingen tot actie. Op de meest funky momenten van Angels & Queens beweegt Lusk zijn kruis wild naar voren a la Michael Jackson. Tijdens het tekstueel ijzersterke en muzikaal euforische Love And Hate In A Different Time danst hij erop los. Een roadie rent het podium op en rukt in een vloeiende beweging het ambstgewaad van Lusks lijf. Niet veel later roert de zanger het publiek opnieuw tot tranen. ‘You were so professional with it, broke my heart in two and then committed’, croont hij in het adembenemende Professional, een liedje over liefdesverdriet over een smooth hiphopbeat.
Door de immense persoonlijkheid en het talent van Lusk, zou je bijna over de rest van Gabriels heenkijken. Naast zijn vaste maten, producer Ryan Hope en topviolist Ari Balouzian, laat Lusk zich live vergezellen door drie fantastische achtergrondzangeressen, die de stem van de zanger bij vlagen nog eens wat extra windkracht geven. Vooral de samenzang in Remember Me is hemels. En over hemels gesproken; hoewel de muziek van Gabriels modern klinkt, is gospel een belangrijk onderdeel van zowel de sound als de show van de groep. ‘Ik ga jullie dopen in de naam van de North Sea Jazz Missionary Baptist Church!’ roept Lusk vlak voor het einde. ‘Het maakt niet uit of je christen, hindoe of atheïst bent, iedereen is welkom, want we komen samen in de naam van de liefde!’
Liefde is hier het sleutelwoord. Liefde druipt er namelijk vanaf bij Gabriels, dat met Lusk als dominee-van-de-band voorop zowel muziekstijlen als mensen die van muziek houden met elkaar verbindt. Hij zingt over pijn, over verlies en – in het geval van het stevige Blame – zelfs over de slavernij. Je krijgt de boodschap mee, maar op geen enkel moment wordt het somber of hatelijk. Gabriels is een en al liefde, licht en positiviteit. Dit is een band die hoop aanwakkert. Een band waar je heen moet gaan wanneer je het even niet meer ziet zitten, en je iets ongelooflijks nodig hebt om weer te gaan geloven.
Gezien: North Sea Jazz 2023, zondag 9 juli (18.45 uur) in de Maas. Lees hier al onze verslagen van North Sea Jazz.
De nieuwe OOR is uit!
Bestel ‘m hier.
