Er is dan ook een hoop veranderd sinds het beruchte televisieoptreden in Saturday Night Live. De echte zenuwen die Del Rey toen gijzelden zijn als sneeuw voor de zon verdwenen en vervangen voor een speelse houding waar de gemiddelde vrouwenliefhebber wel van kan genieten. Gehuld in een net niet te transparant wit jurkje trekt Lana de rode lijn uit het merendeel van de liedjes van album Born To Die namelijk door naar haar show. Ze is Mad Men’s Betty Draper, de trophy wife die eigenlijk niets is zonder de steun en centen van haar sugar daddy. Laat de HMH staat nu net volstaan met sugar daddies. Ze doet verbaasd en verlegen wanneer iedereen meezingt, lijkt zelfvertrouwen te vinden in een toegeworpen sigaret. ‘Let me fuck you hard in the pouring rain,’ zingt ze hoog en hees. Laat het nou net stortregenen buiten.

Het is (helaas) slechts een overtuigende act die de aantrekkelijke miljonairsdochter vanavond neerzet. Van haar muzikaliteit is echter niets gespeeld. Al bij opener Cola trekt Del Rey al haar vocale kunsten uit de antieke kledingkast die achter haar op het podium is opengeklapt. Ze zingt moeiteloos op heel verschillende toonhoogtes binnen hetzelfde refrein. Ze combineert kinderlijk gerijm met gecontroleerde uithalen. De meegereisde band, waaronder vier violisten, zorgt voor extra volume en spektakel in nummers als Blue Jeans en Body Electric. Dat is ook wel nodig, omdat tijdens de opeenstapeling van trage songs middenin de set de aandacht wel wat verslapt. Hoewel het publiek een vaardig zangeres ziet en hoort, geeft Lana Del Rey vooral Ride en Young & Beautiful namelijk niet het extra zetje dat deze prijsnummers verdienen.

Hoewel het optreden verdienstelijk en de show eromheen aantrekkelijk is, gaan we deze avond herinneren aan iets heel anders. Na haar laatste woord van afsluiter National Anthem te hebben gezongen, speelt de band door maar duikt Lana zelf het publiek in. Een klein half uur lang knuffelt, zoent en maakt ze foto’s met het publiek op de eerste rijen. Ondertussen loopt de rest van de zaal leeg, want een echte toegift blijft ook echt uit. Terwijl de fans hun geluk niet op kunnen, schrijven velen via de social media de hele show alweer af op basis van dit slotmoment alleen. Flauw en onterecht, maar het gewenste resultaat is bereikt: zelfs de zuurpruimen hebben het weer allemaal over Lana Del Rey.

Door Randy Timmers / Fotografie: Daniël de Borger

Gezien: 29 mei 2013, Heineken Music Hall, Amsterdam