Op papier heeft het Britse vijftal Nothing But Thieves een ontzettend sympathiek succesverhaal. In 2015 stond de groep nog als piepjong bandje in de Charlie, nu is de groep semi-headliner in de Alpha, een podium waarvan ze de vernieuwde versie in 2017 ook al mochten openen. Driewerf hoera voor Conor Mason en consorten. Alleen: de gelikte radio-rock van de band is maar zelden écht spannend en een heel wervelende liveshow hebben we de heren ook nog nooit zien geven. Is deze vroege semi-headliner spot dus misschien niet nog steeds wat te hoog gegrepen?
Fotografie Arend Jan Hermsen
Het duurt in elk geval even voordat de boel van de grond komt. De band speelt het door 1980 filmsoundtracks beïnvloede openingsnummer Welcome To The D.C.C. met verve, maar de geluidsmix is een beetje dof en de vonk slaat nog niet over. Dat euvel plaagt de eerste paar nummers die de band op Lowlands afvuurt. Een behoorlijk volle Alpha staat erbij en kijkt ernaar, maar de band blijft op afstand.
Een kantelpunt arriveert pas halverwege, als Mason ons uitgebreid toespreekt over de connectie die hij en de band met Nederland voelen. Nothing But Thieves is hier inderdaad buitengewoon populair, wat waarschijnlijk komt doordat hun grootste hit naar onze hoofdstad vernoemd is. In ieder geval: als de frontman uitgebreid zijn dank uitspreekt voor wat wij als land collectief voor hem betekend hebben, voel je dat hij het meent. En zo is toch de klik met het publiek gevormd, wat meteen te merken is als vervolgens een van de andere grote hits wordt ingezet: de hartstochtelijke ballad Sorry.
Waar het gelijkwaardige Particles eerder nog als een dynamiekloze brei langs het veld heen galmde, komt dit beoogde kippenvelmoment wel binnen. Flink wat telefoons gaan de lucht in en er biggelen wat traantjes over de wangen, en de tempoversnelling aan het einde van het nummer zorgt voor meer energie in het publiek. Alsof de band meteen een uitlaatklep geeft om het eerder opgeroepen verdriet ervan af te springen. Zo, een mooi festivalmoment. Eentje dat de band overigens zelf weer teniet doet door even van het podium te lopen voor een totaal onnodige pauze, maar dat zien we dan maar even door de vingers.
Het is misschien ook geen ideale zet dat Nothing But Thieves na die pauze nog een aantal nummers van het nieuwe album Dead Club City speelt. Al moet gezegd worden, het Springsteen-esque Overcome blijkt een behoorlijk potente festivalanthem. Vanaf daar speelt Nothing But Thieves een thuiswedstrijd. Met in de slotfase die andere grote ballad Impossible en natuurlijk Amsterdam, die de Alpha toch in de soort extase brengt die je van een headliner mag verwachten. Vooral wanneer Amsterdam met net nog wat meer pit dan de studioversie wordt gespeeld en iedereen massaal “OVER AND OVER AND OVER AGAIN” scandeert. Zo blijkt Nothing But Thieves, zij het vooral in de tweede helft, toch de juiste band op de juiste plaats.
Gezien: Lowlands 2023, 18 augustus (20.30 uur) in de Alpha. Lees hier al onze verslagen van Lowlands 2023.
Zomeractie!
Speciale zomeractie! Als je nu een jaarabonnement op OOR neemt betaal je geen 66,95 maar slechts 50 euro. En je maakt tevens kans op een originele Epiphone ES-335 gitaar! Meld je hier aan.
