Het gitaarspel van leadgitarist en frontman Yannis Philippakis is verraderlijk simpel, maar juist daardoor het hart van de onmiskenbare Foals-sound. Het repertoire is en blijft catchy, wat de beleving vanavond niet al te zwaarmoedig maakt, al is Philipakkis zelden te betrappen op een luchtige tekst. Van Foals’ alom bekende liefde voor elektronica is niet heel veel meer te merken. Vanaf opener Snake Oil slaat rock de klok. Het opgefokte, nerveuze indiebandje van weleer is veranderd in een all-round rockband die alle facetten beheerst. Na tien jaar en vier studioalbums is Foals uitgegroeid tot een festival-headliner met bijbehorende power-riffs en strak afgebakende, hitgevoelige nummers. De show heeft bovendien een prima ritme en de balans tussen dansbare deuntjes, ingetogen songs en breed uitgemeten strijdliederen maakt de set uitstekend te behappen.

De nieuwere tracks Mountain At My Gates en titeltrack What Went Down (in de toegift) doen het uitstekend, maar het wachten is toch echt op Inhaler. Die bepalende track uit de Foals-catalogus, met die machtige aanloop naar de evenzo machtige, Rage Against The Machine-achtige apotheose sluit de reguliere set fenomenaal af. Hitjes van weleer als Cassius en Balloons schitteren vanavond door afwezigheid. Die laten Philippakis en co bewust achterwege. Want dat was toen. En vanavond hebben we Foals 4.0 gezien.

De machine was niet eerder zo geolied, dat valt niet te ontkennen. Maar meer dan eens overheerst echter toch het gevoel dat de gelikte productie iets te veel ruimte heeft gekregen ten opzichte van de ongeveinsde bluf waar de Britten ooit prat op gingen. Het een en ander is strakgetrokken en gladgestreken. Niet heel vreemd, gezien producer James Ford (Florence + The Machine, Haim, Jessie Ware) verantwoordelijk was voor deze cosmetische ingreep. Desondanks blijft Foals’ reputatie als live-band vanavond fier overeind. Ondanks de nieuwe zakelijkheid is de groep nog altijd uniek in de wijze waarop zij postpunk, math rock, funk en indie naadloos laten samensmelten met vleugjes afrobeat en kraut. In die niche is Foals nog altijd onaantastbaar. En die niche vult de Heineken Music Hall slechts enkele maanden na een uitverkochte show in de Melkweg. En dat is op zichzelf al een groot compliment waard.

Fotografie: Luuk Denekamp

Gezien: 4 februari 2016, Heineken Music Hall, Amsterdam