Sinterklaas is het land uit, langzaam maken we ons op voor het einde van 2011. Maar wat voor jaar was het eigenlijk? Wat waren de hoogte- en dieptepunten? OOR vroeg het aan de artiesten die in 2011 op wat voor manier dan ook in de spotlights stonden. Lees alles over . . .

Naam: Frank Turner / Functie: zanger/gitarist / Plaat in 2011: England Keep My Bones / Wapenfeit in 2011: headlinetour in Engeland, Amerika, Europa en Australië

Waar was je op 1 januari 2011?
‘We hadden een optreden in Darlington. Weet je, het was niet mijn beste optreden. Mensen in het noordoosten van Engeland zijn een beetje gek. Ik weet niet je in Nederland ook zo’n gebied hebt, maar het is een afgelegen plek. Als je drank in die mensen gooit en je zet een band voor hun neus… Mensen probeerden in te breken in ons hotel om ons te vinden! Sowieso is oudejaarsavond een feest voor amateurs. Mensen die de rest van het jaar niet feesten gaan dan ineens rare dingen doen.’

Wat weet je nu wat je toen nog niet wist?
‘Dat één nummer dat niet op het album staat, er wel op had moeten staan. Het maken van een tracklist is een van de moeilijkste dingen die er is. Ik heb daar echt van wakker gelegen, werd zwetend wakker. Balthazar, Impresario had erop moeten staan. Ik ben langzaam van dat nummer gaan houden.’

Belangrijkste album en artiest van 2011?
‘De plaat waar ik dit jaar het meest naar geluisterd heb en die mijn visie op het maken van muziek heeft veranderd is It’s All Crazy! It’s All False! It’s All A Dream! It’s Alright! van mewithoutYou [uit Philadephia, Pennsylvania]. Dia zal wel niet uit dit jaar komen? Die plaat [uit 2009] is fucking briljant! Vooral de teksten. Rock & roll-liedjes gaan altijd over dezelfde onderwerpen. Op dit album niet. Het is niet alleen de diversiteit aan onderwerpen waarover hij [zanger en tekstschrijver Aaron Weiss] zingt, maar ook de taal, de woorden die hij gebruikt. Dat zeg ik niet alleen als liedjesschrijver, maar ook als literatuurliefhebber.’

Beste concert dat je het afgelopen jaar hebt gezien?
‘Zoveel shows zie ik niet, omdat we zelf bijna altijd optreden. Maar ik heb eindelijk de Descendents gezien, op Reading. Ik ben fan van die band sinds 1995 en ze waren alles wat ik hoopte. Ze zien er nog steeds uit als een stelletje tieners die op een huisfeestje spelen, ook al stonden ze op Reading. Ze hebben nog steeds ruzie over de setlist op het podium, ze kijken nog steeds vol verwachting naar de drummer als hij z’n stok in de lucht houdt en aftelt.’

Belangrijkste gebeurtenis buiten de muziek om?
‘Wat er nu gebeurt met Griekenland en de euro heeft denk ik de meeste impact op mensen op de lange termijn. Stel je voor dat je in Griekenland woont en je ziet je democratisch gekozen regering naar huis gestuurd worden door een stelletje bureaucraten uit Brussel. Als ik daar zou wonen zou ik de barricades opklimmen. Ik ben een economie-nerd en lees heel veel boeken over het onderwerp, maar heb ook geen idee hoe het afloopt.’

Wat is jouw tip voor 2012?
‘Een jongen uit de UK die ik al een tijdje in de gaten houd is Jim Lucky. Hij heeft al een stel EP’s gemaakt die de moeite waard zijn, maar ik had altijd het idee dat er meer in zat. Nu komt zijn debuutplaat uit en ik vermoed dat het zijn doorbraak wordt.’

Wanneer is 2012 voor jou een succes?
‘Volgend jaar is al aardig volgelopen. In april speel ik in Wembley Arena, dat geloof ik nog steeds niet. Ik wil me vooral concentreren op schrijven, een album schrijven dat beter is dan de vorige. Als ik dat doe, ben ik tevreden.’

21 december 2012: het einde van de wereld volgens de Mayakalender. Ja of nee? En wat wil je voor die dag nog gedaan hebben?
‘Ik ga je vraag beantwoorden, maar mag ik eerst even zeggen dat die Mayakalender de grootste bullshit is die ik ooit gehoord heb. Ik heb één vriend die het heel serieus neemt, maar ik denk dat hij mijn vriend niet meer is. Wat ik nog moet doen: Regina Spektor vertellen dat ik van haar houd. Ik koop een vliegticket, regel een backstagepas en vraag of ze met me wil trouwen. Haar nummer Us, dat gaat over haar en mij. Al weet ze dat zelf nog niet.’

Foto: Erik Weiss