Deze onbenoemde protagonist valt ten prooi aan autoritaire onderdrukking, worstelt en komt boven – en dat alles in een muzikale Umwelt die je voor Muse-begrippen opvallend en gewaagd mag noemen. In plaats van nóg verder het universum in te kijken, gaan Matthew Bellamy, Chris Wolstenholme en Dominic Howard namelijk terug naar hun essentie: de driemansrockformatie van waaruit ze ooit begonnen. Tuurlijk, de bliepjes, strijkers, multilayered harmonies en meerdelige songstructuren van de laatste tijd zijn niet helemaal uit het beeld verdwenen, maar Drones leunt vooral op de vertrouwde elementen: virtuoze en vlijmscherpe gitaaruitbarstingen, ijzingwekkende vocalen, stuiterende bassen en dreunende drums. Muse lijkt niet bang meer om zichzelf te zijn. Daar is ook geen enkele reden toe, Drones is een dijk van een rockplaat. Muse op een tandje lager is nog altijd grootser, harder en veelzijdiger dan alle eigentijdse collegae bij elkaar. De wat mechanische opener Dead Inside valt in al z’n ingehouden eenvoud nog wat buiten de boot, eerste single Psycho geeft een betere indicatie van waar Muse anno 2015 voor wil staan: een spijkerharde riff, puur geboetseerd op impact en met dodelijke precisie afgevuurd. Exact, als een drone. In Revolt horen we de poppy kant van Muse, het zoetige Aftermath roept herinneringen op aan rockdino’s als Gilmour en Knopfler (of vooruit, The Edge in One) en The Handler is het beste stuk dat Queen nooit maakte. Absolute prijsnummers zijn Reapers, een ziedende koppensneller waarop Bellamy Eddie Van Halen naar de kroon steekt, en het filmische finalestuk The Globalist, waarin de groep zijn eigen epische Knights Of Cydonia bijna doet vergeten. Als de plaat eindigt met het titelnummer tekenen we Our Prayer van The Beach Boys en The Prophet’s Song van Queen nog op als referentiekaders – de reis van de hoofdpersoon wordt afgesloten met een rustige weerspiegeling van welhaast sacrale proporties. Het ‘stapje terug’ is een goede zet geweest: door de eeuwige experimenteerdrang te temperen, weet Muse de eigen kern uit te kristalliseren en sterker voor de dag te komen dan ooit. Back to basics gaan en er zo toch weer een schepje bovenop doen – dat is alleen de allergrootsten gegeven. We hebben medelijden met de concurrentie.

De nieuwe Muse gratis ontvangen? De nieuwe Faith No More en – het kan niet op – een kaartje voor de Pinkpop-vrijdag erbij? Neem dan nu een abonnement op OOR! Klik hier voor meer info.