Die vergelijking gaat ook op voor de cd/dvd Bare Stripped Naked, waarop Nederlands beste indiepopband kiest voor een tweesporenaanpak. De cd, de achtste in de Bettie-rij, biedt twaalf semi-akoestische liedjes. Daaronder bekend oud werk (Brain-Tag) en minder bekend oud spul, zoals het Youngiaanse Certainlie (met potige gitaarsolo) en het met strijkers opgetuigde b-kantje All The Other Fish. Maar ook verse liedjes als het fraaie, twee keer opgevoerde Hell = Other People. De dvd heeft als extra’s opnamen van Bettie Serveert in een studio en op tournee. Meligheid troef. Die beelden kijk je één keer en daarna nooit meer. Dat geldt niet voor het semi-akoestische concert dat Bettie Serveert in Brussel gaf, zo’n zes weken na het optreden in Doornroosje. Speelden ze in Nijmegen zeven kwartier, de registratie van het Belgische optreden duurt nog geen vijftig minuten. Waarom, waarom, waarom? Onbegrijpelijk. Maak je een keer een dvd en dan benut je alle mogelijkheden niet. Wel te zien: covers van werk van The Velvet Underground en Bright Eyes, oudjes (Tom Boy met Peter Visser op banjo, Kid’s Allright met Visser op drums) en twee piekervaringen: Heaven (Bettie Serveert als De Artsen) en You’ve Changed (prima donna-zangeres Carol van Dijk solo als Kristin Hersh). Podiumbeesten zullen ze nooit worden, de Betties. De subtiele aanpak werkt echter goed, op bepaalde momenten zelfs zeer goed. Niettemin mis je naar verloop van tijd de dynamiek die Bettie Serveert als voluit spelende elektrische band, met gitarist Visser als aanjager, wél heeft. En daarom vergelijk je een semi-akoestisch concert van Bettie Serveert met een heerlijke vrijpartij zonder orgasme. RENÉ MEGENS