Een wereld op zich. Met alle eigenaardigheden vandien. Op de bestverkopende plaat werd geld toegelegd, het meest tijdloze werkstuk bleek een afscheidsbrief en de grootste mongool de nieuwe messias – voor even dan. Het verhaal is bekend, net als eenderde van de 63 nummers. Joy Division, New Order en Happy Mondays – hun sleutelnummers staan reeds driedubbel in de kast, net als het werk van oer-punkfunkers A Certain Ratio. Kijk je verder, dan blijkt de Factory-catalogus tamelijk bleek. Het is zoeken naar eighties nuggets die je eighties playlist nog wat diepgang geven. Looking From A Hilltop van Section 25, Electricity van OMD (in de door de band gehate Martin Hannett-productie), Art On 45 van Royal Family And The Poor (dat evengoed een paar jaar geleden door James Murphy op DFA uitgebracht had kunnen zijn) en de atypische maar tijdloze popsong Time Goes By So Slow van The Distractions, dat zijn de vergeten parels hier. Vooral dit laatste liedje gaat waarschijnlijk nog jaren mee op mijn iPod, de rest van de hier afgestofte singles en albumtracks kan me gestolen worden, alle New Order-sideprojects voorop. Net als trouwens de helft van hun reguliere werk en het hele Happy Mondays-oeuvre. De geschiedenis van Factory Records is vooral verplichte kost voor marketeers en grafisch ontwerpers. Les 1: De kunst van het verpakken en conceptionaliseren. Tony Wilson was er een meester in. Hij overleed op 10 augustus 2007 aan een hartaanval. Zijn kist kreeg (het laatste) catalogusnummer mee: FAC 501.