Verrassend is ook Here We Are, dat niet leunt op de naar perfectie neigende popliedjes waar Daryll-Ann patent op had. Opener No Time To Waste is grimmiger en donkerder dan we van Paulusma gewend waren. Indrukwekkend is het wel. Net als de titelsong, die niet zou hebben misstaan op een American Recordings van Johnny Cash. Sfeer lijkt belangrijker geworden dan een afgeronde song. Wat niet wil zeggen dat er geen prachtige melodieën en Beach Boys-achtige stijlmiddelen op staan – zie Trust U Love Me en het instrumentale Fall. De in aanzet akoestische liedjes worden speels maar sober aangekleed met opvallend veel elektronische geluiden. In tegenstelling tot Daryll-Anns landelijke Trailer Tales, dat Paulusma ook grotendeels alleen maakte, is Here We Are een echte stadsplaat geworden. Eén met 36 minuten uitdagende en prikkelende muziek. Jelle Paulusma is begonnen aan een zeer interessant nieuw hoofdstuk van zijn carrière. JOHN DENEKAMP