Maar nu is hij er, een caleidoscopische plaat met gif, lef, onzekerheid, vrijheidsdrang en schoonheid, vol Westcoastpop, sixtiespsychedelica met een lawaaierig randje, balladewerk en indiepop. Het is een album met lijntjes naar Moby Grape, Jonathan Wilson, Dennis Wilson, Calexico, Lee Hazlewood, Nancy Sinatra en, het zal bij niemand verbazing wekken, Daryll-Ann. De schier onvermoeibare popveteraan Paulusma, in Ermelo al actief in 1988, toont ook met het dynamische Pulling Weeds aan dat hij een van de meest authentieke singer-songwriters van ons land is. Pulling Weeds is een voortreffelijk album, dat zich kan meten met het sterkste werk van Daryll-Ann, het al bijna twintig jaar oude Weeps. Een bonte plaat waarmee hedendaagse gekte in ieder geval tijdelijk ontvlucht kan worden. Op een uitermate intrigerende manier.