Feed Them To The Pigs bijvoorbeeld, een nummer dat aan Arch Enemy doet denken. Of de snelle thrash van Idols And Anchors, dat vloeiend overgaat in een melancholisch opus. Ben ik nog niet eens bij het prijsnummer aangekomen, Breaking Point. Met epo geladen intro, thrashende solo’s en dan toch weer die akelig perfect getimede momenten van stilte. Snel inademen en dan weer doorblazen. Fijn gitaarwerk ook. Misschien ligt daar ook wel de juiste omschrijving van deze plaat: verfijnd. En toch bruut blijven op de momenten dat een nummer erom schreeuwt. Met Horizons vaart Parkway Drive op z’n eigen golven en blijft die tsunami van wannabe’s moeiteloos voor. Blijvertje. PHILIPPUS ZANDSTRA