Eigenlijk hadden we Minus The Bear na het ontzettend saaie Omni (2010) opgegeven. De interesse in de band leek met het uitkomen van ieder album ook terug te lopen. Einde verhaal, zou je denken. Maar de Amerikanen hebben een lange adem. Infinity Overhead is het vijfde . . .

Meteen op opener Steel And Blood horen we veel van de band terug waar we dankzij Menos El Oso (2005) en Planet Of Ice (2007) fan van werden. We moeten er wel meteen bij zeggen dat de opener direct het beste nummer van de plaat is. Niet dat de rest slecht is, maar het tragische verhaal over twee geliefden die in een fataal auto-ongeluk terechtkomen, ondersteund door heftige gitaarriffs en poppy synths, is een waar pareltje. Daarna volgen een paar mindere nummers, maar op de tweede helft durft de band meer gas te geven, worden de thema’s donkerder en de gitaren zwaarder. Als de ingeslagen weg wordt gevolgd, moet Minus The Bear zijn beste werk nog maken.