Op Intro The Great Wide Yonder gaat hij verder waar de fantastische mixplaat Harbour Boat Trips 01: Copenhagen ophield. Trentemøller is, kortom, terug bij het liedje. Zo overdonderend als The Last Resort is deze tweede niet. Geen gekruip-onder-de-huid, geen verwondering. Single Sycamore Feeling klinkt als een blauwdruk van Moan in de vocale uitvoering. Prachtig nummer met onderkoelde vocalen van Marie Fisker. Maar verrassend? Nou nee. Conclusie? Into The Great Wide Yonder is geen tweede The Last Resort en dat is dus even wennen. Zeker wanneer de Deen dicht tegen folk aankruipt, zoals in Neverglade. Trentemøller doet het ditmaal vooral met akoestische gitaren en piano. Weinig geknisper en diepe dubbassen dus. Heftig wordt het alleen in Silver Surfer, Ghost Rider Go!!!, waarin vervormde elektrische gitaren een hoofdrol spelen. Spannend, maar lang niet zo spannend als die donkere dubambient en -techno van The Last Resort. THEO PLOEG