Voorganger Start Something had immers z’n heavy momenten. Commercieel ook, maar daarom niet minder lekker. Of het door het succes van Fall Out Boy of My Chemical Romance komt is niet relevant, wél dat Liberation Transmission een dozijn opgewekte hitpotentaten bevat. Laten er nou ook net twaalf nummers op deze plaat staan. Betekent zo’n honderd procent-score dan een nóg diepere commerciële knieval? Eigenlijk wel, ja. Neemt niet weg dat Liberation Transmission nog steeds rockt, ook al is de schreeuwzang verdwenen. Hoeft ook niet meer, want Lostprophets weet onderhand verdomd goed hoe een pakkende song klinkt. Van het soort waarbij we mogen meeblèren, zoals Everybody’s Screaming!!! (whoo-ooh, whoo-ooh) en Can’t Catch Tomorrow (tu-tu-tu-tu). Opvallend ook hoe Brits Liberation Transmission klinkt. A Town Called Hypocrisy heeft bijvoorbeeld zo’n typisch hoekige bleekschetenschwung. Samen met het opgewekte toontje dat vooral naar voren komt in de grootse, open refreinen – zie die stadions – werkt dit plaatje dan ook aanstekelijk. Hulde trouwens aan de slick productie van Bob ‘sinds Metallica ben ik ook emo’ Rock. Het tilt Lostprophets naar een hoger niveau en waarschijnlijk een groter publiek. Let maar op. PHILIPPUS ZANDSTRA