Was hij tien jaar geleden wellicht nog een vreemde eend in de bijt bij het Excelsior-label, na vijf albums met huisproducer Frans Hagenaars en zijn ‘bandje’ met multi-instrumentalist Reyer Zwart en drummer Jeroen Kleijn heeft zanger/liedjesschrijver Alex Roeka (74) zich ontpopt als Excelsiors eigen Leonard Cohen. Neêrlands eigen brompot, met zijn eigen, vaak donkere kijk op de wereld, de mens en de liefde.

In openingstrack Zanger Van Leven, Liefde En Dood noemt hij zichzelf een zingende nachtneuroot, die knoken van dansers laat kraken in een lied van lust en leugen. Na een zichzelf opgelegde retraite in het winderige Zeeland met een pak gedichten onder de arm ontpopt hij zich ook als de zanger van golven, wolken en licht. Nog even, want daarna duwen ze hem naar eigen zeggen in een gesticht. Weemoedige Roeka heeft in zijn ‘rauwe genade’ oog voor angsten, levenslust, vergankelijkheid, oude liefdes, behulpzame migranten in den vreemde en een overleden vriend die niet paste in die muisgrijze mal. Als de schijnbaar rusteloze ziel ingehouden over de liefde voor zijn vriendin zingt in Diep Aan Je Gehecht en even zacht en gevoelig om vergeving vraagt in Nog Even, hoor je een van de sterkste maar evengoed meest breekbare liedjesschrijvers van de lage landen – vechtend tegen de verandering.