Je kunt je afvragen welke beschrijving meer van toepassing is op Dave Longstreth: geniale componist of gesjeesde klankkunstenaar. Zijn zesde studioalbum met Dirty Projectors, Swing Lo Magellan, draait veel nadrukkelijker om het liedje dan voorganger Bitte Orca uit 2009, dat vooral in het teken stond van vocale en ritmische experimenten. Het unieke karakter van de groep uit New York wordt van verschillende kanten belicht: Offspring Are Blank zindert en is explosief, titelnummer Swing Lo Magellan klinkt voor Longstreths doen eenvoudig en ontspannen en in Irresponsible Tune toont hij zich in zijn meest theatrale gedaante.

Tussendoor ben je met een aantal, soms onnavolgbare geluidscollages voor de keuze gesteld: overgave op opgave. Dat laatste is lastig, omdat deze plaat is gebouwd op een fundament van ijzersterke popliedjes. Ontdoe Dance For You in gedachten maar eens van zijn avant-gardistische jasje, of beeld je in dat Adele Impregnable Question zingt. Met Swing Lo Magellan slaat Longstreth een dubbelslag: niet alleen zet hij een grote stap voorwaarts als songwriter, ook krijgt het Dirty Projectors-geluid een nieuwe boost die doet uitzien naar de toekomstige ondernemingen van dit eigenaardige collectief. TOM SPRINGVELD