Haar grootste hit scoorde Janne Schra met liedjes waar, hoe smaakvol ook, een zekere braafheid van uitgaat, zodat je haast zou vergeten welke avontuurlijke muzikant er ook in haar schuilt.

Ze zette de poëzie van M. Vasalis op muziek en bracht kort geleden nog een spannende Nederlandstalige jazzplaat uit, waarop hedendaagse beslommeringen en honderd jaar oude invloeden feilloos samenvloeiden. Nu is ze terug in het Engels, met producer Adam Bar-Pereg, onder meer bekend van Benny Sings en de herkenningstune van Boer Zoekt Vrouw. Ze was benieuwd wat er zou gebeuren als ze met hem samen zou werken. Om kort te gaan: weinig opzienbarends. Janne Schra zit midden in haar comfortzone. Vindingrijke details zijn er zat en van die ongedwongen loepzuivere stem krijg je niet snel genoeg, maar je weet zeker dat ze nergens uit de bocht zal vliegen en dat waardeer ik in een buschauffeur meer dan in een muzikant. Op de tweede helft van de plaat zoekt ze de randjes van de weg iets meer op. Een paar keer neemt ze gas terug, ze stoeit met ontregelende elektronica, er zijn fraaie blazers, tegen elkaar in zingende koortjes en geinige tekstuele vondsten. Favoriete zin: ‘Why is my body only the inside of my skin.’