Nummers komen met gemak boven de vier minuten. Opener Good And Ready begint bijvoorbeeld vertrouwd, maar gaandeweg neemt het nummer epische proporties aan. Inclusief kinderkoor. Percussie, cello, pauk en nog een hele zwik andere instrumenten: de band verkent zijn horizon. Variatie is het nieuwe toverwoord. In The Modern Rome Burning – over de overpopulatie in Amerikaanse gevangenissen – pakt het uitstekend uit, op andere momenten doet het enigszins geforceerd aan. The Ink And The Quill had bijvoorbeeld drie minuten minder kunnen duren: als een nummer af is, is het af. Toch is het Anti-Flag gelukt om ook op dit achtste album interessant te blijven klinken. En dat is knap voor een band die al jaren over hetzelfde zingt. Alleen die voorgedrukte protestkaarten in het hoesje kunnen echt niet meer.