Voor de opnames van zijn vijfde album vertrok hij opnieuw naar de VS. Dat deed hij eerder. Aan de oostkust werkte hij met producer John Hanlon (Neil Young & Crazy Horse), in New York met Malcolm Burn (Daniel Lanois, Emmylou Harris). Nu koos hij ervoor om met John Agnello (Sonic Youth, Kurt Vile, Dinosaur Jr) in Hoboken, New Jersey aan zijn sterkste plaat tot nu toe te werken. Er zat wat tijd en lichamelijke ellende (Van Laere heeft last van tinnitus) tussen de release van voorloper The Honey & The Knife en deze opnames, maar dat heeft hem blijkbaar goed gedaan. Agnello, drummer Steve Shelley (Sonic Youth) en bassist Jeff Bailey (Phosphorescent) voelen de admiraal perfect aan en de klank is magnifiek. Maar het zijn die schitterende liedjes die hier alle aandacht opeisen. Van Laere klonk niet eerder zo los als in Nothing Else To Do (met handclaps, orgeltje en blazers), fel als in Finding My Way Back To You (opgesierd door een gitaarsolo van J. Mascis van Dinosaur Jr.) en depri als in het met David Mansfield (Bob Dylan) op steelgitaar opgenomen I Don’t Want To Feel Good Today. De variatie is groot, maar het hoge niveau wordt moeiteloos overal vastgehouden. Dat Breaking Away, weg van de sores in Antwerpen, heeft hem goed gedaan, ook al is dat songthema absoluut niet nieuw voor hem. Die onrust zal wel altijd in zijn lijf blijven. Zolang dat dit soort albums oplevert, heeft de muziekwereld – maar ook Van Laere zelf waarschijnlijk – daar vrede mee. WILLEM JONGENEELEN