Het derde soloalbum van Noah Lennox, Person Pitch uit 2007, was voor velen de eerste kennismaking met de wondere wereld van Animal Collective, waarin Beach Boys-harmonieën, gesamplede loops, elektronische en tribal ritmes en, als het allemaal iets te zoet dreigt te worden, een laagje noise samensmelten tot vreemde . . .

Er zit zoveel reverb op zijn stem dat het ijle geluid dreigt te vervliegen tegen de achtergrond van ook behoorlijk zweverige synths en psychedelische grooves. Uitschieter Slow Motion wordt gedragen door een dikke beat, gelijk later Animal Collective-werk, maar de meeste songs missen een dergelijk fundament. Resteren twee handen vol hemelse songs die maar moeilijk landen. Ongrijpbaar, maar voor Animal Collective-begrippen ook een beetje gewoontjes.