Ruim twee jaar na het verschijnen van hun achtste studioalbum Post Human: Survival Horror doet de gelijknamige tour van Bring Me The Horizon eindelijk Amsterdam aan. In een bomvol Ziggo Dome werkt de Britse alternatieve rockband vrijdagavond zijn in steen gebeitelde setlist af voor zo’n 16.000 toeschouwers. ‘This is the biggest show of our tour!’ Ondanks de massale setting trekt frontman Oli Sykes alles uit de kast om er een persoonlijke avond van te maken.
Fotografie Joyce van Doorn
A Day To Remember mag de zaal opwarmen. De mannen van ADTR zijn goede bekenden van BMTH, om er maar eens even de officiële afko’s van beide bands in te gooien. Zo gastzong Sykes ooit in de clip All I Want van de Amerikaanse rockers. Het echte opwarmmoment gebeurt echter spontaan als tussen beide optredens door Chop Suey! Van System Of A Down wordt ingezet en de zaal massaal ‘I cry when angels deserve to die’ scandeert. Die zaal bestaat uit een jong, beetje gothic publiek met veel spikes, netkousen, zwarte schoenen en hier en daar een Alissic (vrouw van Sykes) lookalike.
Het optreden van Bring Me The Horizon wordt ingeleid door een videogamekarakter op de achtergrondprojectie: ‘Scanning for mosh pit. No significant mosh pit found.’ Tijdens het optreden keert ze regelmatig terug en scant de zaal op virussen en ander onheil.
Het eerste nummer Can You Feel My Heart start met een gigantische confetti ontploffing die nog minutenlang naregent. Oli Sykes is helemaal in het zwart: blazer, plooirok (ja, plooirok) en schoenen. Zoals bekend heeft hij een verslaving en een depressie overwonnen en deze ellende is een bron van waarlijk prachtige teksten: ‘I can’t drown my demons, they know how to swim.’
Teardrops is het eerste nummer op de setlist van Post Human: Survival Horror en wat ons betreft ook meteen het allermooist. Met ‘Suicidal, violent, tragic state of mind / Lost my halo / Now I’m my own anti-christ’ slaan de meters vol uit in het metalrood, om meteen daarna weer gas terug te nemen. Teardrops geeft op een indringende manier weer hoe Sykes zijn depressie heeft ervaren: ‘Nothing makes me sadder than my head.’
Intussen is de zaal – die alle teksten woordelijk kent – volledig los en laat zich meetrekken in de uitersten van hun gastheer: van de donkere screams van Dear Diary, naar het ingetogen, akoestische Follow You. Drown is het laatste nummer voor de toegift en Sykes laat zich van het podium zakken voor wat interactie met de voorste rij toeschouwers. Sommigen hebben kartonnen bordjes met opdrachten – ‘Oli, please hug me’ – die hij enthousiast opvolgt.
Hoewel Post Human: Survival Horror vanavond de terechte hoofdrol had, mag het onvolprezen album Sempiternal na de opener van de avond ook afsluiten met Shadow Moses en Sleepwalking. ‘Amsterdam, this was fucking mental!’
Gezien: 25 februari 2023 in Ziggo Dome, Amsterdam.
De nieuwe OOR is uit!
Bestel ‘m hier.
