‘Daar sta je dan’, zingt RUBBER treffend in het openingsnummer, met het publiek mijlenver van het podium. Als je er dan staat kan je net zo goed je stinkende best doen om de mensen die wel aanwezig zijn te vermaken, en het enthousiasme straalt er dan ook van af. De Amsterdammers maken Nederlandstalige pop/rock met een hoog meezinggehalte. Soms meer pop zoals ‘Grote Broer’, maar vaker rock met een scherp randje zoals ‘Hoe Het Gaat’. Vooral gitarist David heeft een aantal pakkende riffs en vette solo’s voor ons in petto. Hoewel de muziek zich prima leent om lekker op te swingen blijft het publiek echter met beide benen op de grond.

Rubber draagt het stokje over aan Oor Ondergrondtopper SKIP THE RUSH, eveneens uit Amsterdam. Zo overtuigend de heren hun mix tussen punk en progrock op de EP Chaperone hebben vastgelegd, zo overtuigend brengen ze de muziek live. Zanger Jaap – met Weezer-looks en af en toe zeer hoge uithalen – gaat helemaal op in de muziek en rent als een bezetene over het podium. Wanneer hij besluit de zaal in te springen heeft dat een smakker op het beton tot gevolg. De band wisselt rustige coupletten af met snoeiharde refreinen in ‘All Is Fit For Tonight’, een voorproefje van het in maart te verschijnen album. Het lijkt erop dat de heren mooie tijden tegemoet gaan.

Er kan een feestje worden gevierd. REDBRICK VCR bestaat tien jaar en dat zal het publiek weten ook. Het kwartet maakt rock, soms rechttoe rechtaan en meestal juist rustig en sfeervol. Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar het ingetogener werk zoals bijvoorbeeld ‘I Turn Away’ en ‘Angel’. Dromerig, melancholisch en bovenal erg sfeervol, een beetje zoals This Beautiful Mess. Vooral gitarist Philip voegt op een prachtige manier meerdere dimensies aan de band toe. Geen springende mensen, wel mensen die zichtbaar genieten. Na het concert trakteert Stacey de heren op champagne, en dat hebben ze dik verdiend.

Tot slot worden alle rock ‘n roll-clichés uit de kast getrokken door TRENCHCOAT, alsof The Blues Brothers in Amstelveen zijn neergestreken. Roken als een ketter, niet vies van een biertje, piano spelen met de voeten, op de contrabas staan, we hebben het allemaal al eens eerder meegemaakt, maar wat is het lekker om het nog eens te zien! Een nummer als ‘Razor Dave’ of ‘Coal Black Hair’ swingt gewoon de pan uit en dat begrijpt het publiek ook. Vooral als contrabassist Jelle besluit zichzelf op de dansvloer te nestelen barst het feest goed los. Muzikaal gezien laat de band hier en daar wat steekjes vallen, de gitaarpartijen zijn niet helemaal strak te noemen en de instrumenten worden soms niet of nauwelijks versterkt, maar de show compenseert ruimschoots. DANIËL HUISMAN

Gezien: P60, AMSTELVEEN (20 JANUARI)