Het lukt de vier Schotten vanaf het eerste nummer om de enorme zaal tot en met de achterste rij op en neer te krijgen. Zonder uitzondering, en dat is op deze locatie zeldzaam. This Fire raast als een vurige wervelwind door de zaal, vol tempo, krachtig. De unieke stem van Alex Kapranos komt precies en kraakhelder boven de gitaren en drums uit. Het is een van de zeven nummers die ze spelen van hun inmiddels klassieke, zelfgetitelde debuutalbum uit 2004. Een album dat onlangs nog volledig terecht een negende plaats behaalde in de top 100 van de jaren 0.



This Fire, Tell Her Tonight, Michael, Darts Of Pleasure, stuk voor stuk worden ze onthaald als superhits. Van het tweede album komen alleen Walk Away, Do You Want To en Outsiders voorbij, waarschijnlijk vinden de heren vinden deze cd ook het minst van de drie, maar dit trio past toch mooi tussen de rest. Het laatste album, uit januari van dit jaar, krijgt wel weer de volle aandacht, Live Alone, No You Girls, Bite Hard, Ulysses en Turn It On, ze worden omarmd alsof het al jarenlange favorieten zijn.

Hun songs bestaan regelmatig uit verschillende secties die op zichzelf al een geweldig muzikaal fragment zijn, maar met elkaar een nóg mooier, organisch geheel vormen. Rijke, volle liedjes waar andere bands waarschijnlijk drie losse nummers van zouden maken. De muziek van Franz Ferdinand leent zich live perfect om uitvoerig te improviseren, om te verdwalen in gitaarsolo’s, los te gaan met drumpartijen en om uitvoerig, of juist abrupt, van het ene segment naar het andere te schakelen. Doet met vlagen denken aan The Clash en is New Wave rockende postpunk op z’n best.



Onvermoeibaar gaan ze door, zonder ook maar een moment van verslapping. Na ruim drie kwartier spelen roept Kapranos dat dit nog maar het begin is. En zo voelt het ook; dit mag nog wel een paar uur doorgaan. Elk nummer is opnieuw een hoogtepunt. Zo begint 40′ met een simpele baslijn, die van onheilspellende Sergio Leone-kloon evolueert in een lekkere surfsound. Hij blijft als ruggengraat door het nummer lopen en wordt tegen het einde gekaapt door drummer Paul Thompson, die het naar een climax slaat. Het mooiste moment van de avond komt wanneer een grote lichtbol als een zon zijn stralen over iedereen laat schijnen en de muzikale contouren van Take Me Out hoorbaar worden. Deze doorbraakhit heeft nog helemaal niets aan kracht verloren, zo blijkt als het gehele publiek uitzinnig raakt. Voor het eerst in lange tijd rilt er bij een concert weer kippenvel over het lijf, een magisch concertervaring.



Franz Ferdinand is een combinatie van massaal meezingbare refreinen (‘Do you want to, do you, do you’), catchy tekstfragmenten (‘Flick your cigaret and kiss me’) en haast avant-gardistisch aandoende muzikale Kunst. Hun muziek is intelligent, maar spreekt ook overduidelijk de onderbuik aan. Daarbij komt dat het plezier dat de vier op het podium hebben direct overslaat op het publiek. Kapranos bespeelt met zijn warme stem het publiek door ze te complimenteren en ze uit volle borst mee te laten doen. Ondertussen draait de lichtshow als een idioot en toont het grote videoscherm bij sommige nummers de karakteristieke beelden die we kennen uit hun clips. Het draagt allemaal bij aan het gevoel van een allround topshow met een geheel eigen Franz Ferdinand stijl.



Na een gezamenlijke, waanzinnig lekkere drumpartij verlaten de heren het podium. Een pauze om alles om te bouwen en een korte soundcheck uit te voeren, en daarna onverminderd voort te gaan. De nummers klinken iets kaler nu, maar zijn nog even sterk. Kapranos begint solo aan The Dark Of The Matinée, nog zo’n hit, nog zo’n publiekslieveling. Afsluiter Lucid Dreams gaat na een toch al lekker lange versie over in een dromerige remix, een techno aanvoelende combinatie van keyboard, drum en gitaar, die zeker tien minuten duurt. Alle bandleden verlaten één voor één het podium, via de zijkant van het podium of door zich in het publiek te storten, tot alleen de drummer nog over is. Als ook die na een slopende solo uiteindelijk stopt komt de rest terug. Buiging. Einde. Franz Frikkin’ Ferdinand! SVEN GERRETS

Gezien: FRANZ FERDINAND, HEINEKEN MUSIC HALL (22 NOVEMBER 2009)

Foto’s: JELMER DE HAAS

Setlist:
This Fire
Live Alone
Walk Away
Tell Her Tonight
Can’t Stop Feeling
Bite Hard
Do You Want To
Michael
No You Girls
Take Me Out
Ulysses
40′
Outsiders

Toegift:
The Dark Of The Matinée
Darts Of Pleasure
Turn It On
Lucis Dreams