Stormachtig. Er is geen beter woord om het verloop van de carrière van Lewis Capaldi te beschrijven. Met Someone You Loved heeft-ie het op vijf na meest gestreamde liedje ooit op Spotify en debuutsingle Bruises staat in de boeken als de track met de meeste streams zonder überhaupt over een platendeal te beschikken. En dan te bedenken dat de Schotse lolbroek met de gouden strot in feite helemaal niet op deze aardkloot rond had moeten lopen: vader Capaldi was namelijk gesteriliseerd. Verrassing!

Fotografie Anieck van Maaren

De afgelopen dagen ging het veel over de tics van Capaldi – hij lijdt aan Gilles de la Tourette – en de manier waarop deze hem regelmatig dwarszitten. Om die reden speelt hij deze tournee met een speciaal horloge, dat deze tics moet afremmen. Gek genoeg lijkt het er echter op dat de tics, die bestaan uit ongecontroleerde bewegingen met z’n hoofd en schouders, juist méér aanwezig zijn dan voorheen. Sterker nog: tijdens zijn show in het Sportpaleis had Capaldi zodanig veel last ervan, dat het publiek zijn zangpartij kortstondig overnam. Zo ver komt het in de Ziggo Dome gelukkig niet – hoewel de uitverkochte zaal met liefde het leeuwendeel van de liedjes woordelijk en hartstochtelijk mee zingt.

Als hij na een lange intro aftrapt met Forget Me, de eerste single van zijn in mei te verschijnen tweede plaat, heeft het er heel even schijn van dat het een lange avond dreigt te worden. Capaldi oogt nerveus, zit er qua timing gelijk naast en zingt ook allesbehalve zuiver. Misschien spookt de avond ervoor nog door zijn hoofd? Hoe dan ook is de Schot even later wél bij de les. Het erop volgende Forever is niet alleen een stuk beter gezongen, maar gelijk wordt ook duidelijk dat hij bij de liedjes zonder grote instrumentale gebaren, beter tot z’n recht komt. Nog voordat ie uitgezongen is, volgt er vanuit de Amsterdamse megazaal al een staande ovatie: iedereen voelt aan dat de zenuwachtige Capaldi vanavond wel wat extra support kan gebruiken.

Hij put er duidelijk zelf ook het nodige vertrouwen uit, want even later staat de comedian in hem weer op. Een minuut lang maakt hij smakkende geluiden in de microfoon, stoïcijns voor zich uitkijkend. ‘I’m drinking you in, Amsterdam. I’m drinking you in! And you taste great.’ Het bruggetje naar onze hoofdstad als stad van ‘strippers, weed and mushrooms’ is vervolgens snel gemaakt. Een paar tellen later vallen zijn ogen op een bordje voorin het publiek, met het verzoek om zijn plectrum te ruilen voor een ‘snack’. Als vervolgens blijkt dat die snack uit stroopwafels bestaat, is het cirkeltje rond: ‘I fucking love stroopwafels!’

Terug naar de muziek, want ondanks dat Capaldi een kleine anderhalf uur op het podium staat, zorgt dit soort praatjes er wel voor dat er maar dertien liedjes gespeeld worden. Dat is – zijn feilloze humor daargelaten – best karig. Wel bestaat ruim een derde van de setlist uit nieuw werk, met (natuurlijk) het eveneens recent verschenen Pointless, maar ook twee écht nieuwe liedjes: het akoestische Heavenly Kind of State of Mind, een type song waar hij inmiddels bijna patent op heeft en Wish You The Best, een pianoballad waarvoor hij helemaal bovenop de enorme LED-bak klimt die tot dan toe boven hem en zijn band hangt. Spontaan vult de hele Ziggo zich met telefoonlichtjes. Terecht, want de track heeft alles in zich om uit te groeien tot een nieuwe live-favoriet.

Even eerder grapt hij tijdens Bruises, als hij al bovenop die bak zit, dat hij tot aan het begin van de tour nog niet wist dat hij last had van hoogtevrees. ‘These pants might not be so white anymore when I come down…’ En waar je bij menig artiest bij shows van dit formaat merkt dat het allemaal ingestudeerde en uitgekauwde geintjes zijn, heeft Capaldi zo’n onberispelijk gevoel voor timing en delivery dat je om de haverklap toch staat te gniffelen. Het zorgt ervoor dat het, ondanks de enorme hoeveelheid pathos in zijn repertoire, geen zwaarmoedige avond wordt.

Langzaam maar zeker werkt de Brit met deze slimme setlist toe naar de climax van de show: Pointless is live een véél beter en krachtiger liedje dan op plaat, en tijdens Hold Me While You Wait laat Capaldi andermaal horen dat hij over een van de beste stemmen van het mondiale singer/songwriter-landschap beschikt. Het laatste nieuwe liedje (het akoestische How I’m Feeling Now) kan in de toegift niet echt potten breken, maar dat is misschien ook omdat de hele Ziggo halsreikend uitkijkt naar die ene monsterhit. Someone You Loved gaat ondertussen langzaam richting de drie miljard (!) streams op Spotify – en dat is te horen. 17.000 man die alles woord voor woord meezingen: het blijft iets magisch hebben.

Lewis Capaldi bewijst vanavond andermaal veel méér te zijn dan een dikkige komiek met een geweldige stem: hij is een rasentertainer, een waanzinnige liedjesschrijver en een one of a kind performer. De staande ovatie die tot slot volgt, waar hij zichtbaar aangedaan naar staat te kijken, is niet meer dan terecht. Waar een mislukte sterilisatie al niet goed voor is.

Gezien: 25 februari 2023 in Ziggo Dome, Amsterdam

De nieuwe OOR is uit!

Bestel ‘m hier.