De mannen van The Offspring zijn al twee jaar onafgebroken op tournee, zo ongeveer sinds het verschijnen van hun laatste album. Hoewel het artwork van Let The Bad Times Roll groots is geprojecteerd boven het podium, staan hun furore-albums Smash (1994) en Americana (1998) centraal. Daar is overigens niemand rouwig om. De veteranen van de punkrockband uit Californië trekken vanavond in AFAS werkelijk alles uit de kast. Misschien wel iets te veel.
Fotografie Marc Prodanovic
Na de twee (!) support acts Trash Boat en Four Year Strong – waarbij iemand flauw viel – bouwt de crew het podium om voor The Offspring. Tot mijn afgrijzen wordt het publiek – bijzonder divers, van oud tot zeer jong – in dat halve uur op zijn Amerikaans vermaakt. Een man in een apenpak zorgt daarbij voor de vrolijke noot. Tijdens een koddige muziekpotpourri met onder meer ZZ Top, ABBA, Beasty Boys, A-ha en Rage Against The Machine schiet de gorilla met een katapult ballen het publiek in.
Maar het blijkt allemaal nog veel erger te kunnen: Terwijl er een zeppelin over het publiek scheert worden we ongevraagd getrakteerd op achtereenvolgens een kiss me cam, een fuck you cam, een beer cam, een head bang cam en – oh horror – een booty cam, waarop het in beeld gebrachte publiek steeds weer uitzinnig reageert. Om het af te maken komt er op volstrekt onwillekeurige momenten een machinale stem-op-band door de gekte heen met uitspraken als ‘no way’, oh yeah’, ‘give it to me baby’ en ‘go crazy’. De aap crowdsurft inmiddels gewillig over de mensenmassa.
Als deze tenenkrommende exercitie – wat zijn we toch lekker van de pot gerukt – eindelijk stopt, komt zonder verdere omhaal The Offspring op, dat hard Come Out And Play inzet. Oké, dat maakt veel goed. Ze klinken prima en Brandon Pertzborn blijkt echt geweldig! De gloednieuwe drummer, die ternauwernood aan Marilyn Mansons band-invitatie ontsnapte, is niet voor niets op een verhoging geplaatst: wat een beest! Maar dan gaat het toch weer mis. Na All I Want volgt er een gekunsteld een-tweetje tussen gitarist Noodles en zanger Dexter Holland met een ingestudeerde nepspontaniteit zoals je die soms ook ziet bij songfestival-hosten. Een plastic showtje dat bovendien rijkelijk wordt gelardeerd met frasen als ‘Amsterdam, you are amazing!’, ‘Great to be here’ en ‘You’re awsome!’. Er zullen nog vele superlatieven volgen.
Godzijdank spelen ze daarna enkele nummers aaneengesloten. De titelsong van het terecht gekraakte laatste album klinkt live eigenlijk heel prima en Staring At The Sun maakt vrolijker dan tien apen in een zeppelin. We krijgen bovendien een toerprimeurtje met Walla Walla en Pertzborn kan zich even lekker profileren in Hit That. Wat onduidelijk zijn de coverfragmentjes van Noodles, die achtereenvolgens een paar overbekende gitaarsegmenten speelt uit nummers van Iron Maiden, Black Sabbath en Guns N’ Roses. Een cover die ze al jaren brengen is Blitzkrieg Bop van The Ramones en dat is natuurlijk altijd fijn. Jammer dat de aap daarbij over het podium rent. Hij houdt een bord omhoog waarop ‘He ho, let’s go’ staat.
Dexter kruipt achter een witte vleugel en kondigt Gone Away aan, een sereen liedje over verdriet en verlies. Dat had heel goed even een ingetogen en verstilde terugschakeling kunnen zijn in de verder zo explosieve setlist. Maar nee, Dexter nodigt het publiek uit de lantaarn van hun telefoon aan te doen als ze ook verlies en verdriet kennen. En hij onderbreekt het nummer nog even: ‘I can see those lights! I can feel those lights!’ en vertelt dat we awesome zijn en dat deze avond echt super super special is.
Why Don’t You Get A Job is dan gelukkig weer lekker basic en rauw. Ook nummers als Pretty Fly, The Kids Aren’t Alright en uitsmijter Self Esteem – waarbij de slingers en de confetti de immense zaal kleuren – geven aan dat The Offspring een krachtig repertoire heeft dat een vol AFAS ook prima kan bekoren zonder additionele kolder.
Gezien: 20 mei 2023 in AFAS Live, Amsterdam.
Met OOR naar Pinkpop!
Kijk hier voor de actie.
