Big Thief is een half uur bezig als Adrianne Lenker stilvalt. Ze heeft haar lippen tegen de microfoon gedrukt maar geluid komt er niet uit. ‘I don’t know the words’, prevelt ze half grappend, half wanhopig. Tekst kwijt. Uitgerekend tijdens ‘hitje’ Not dat met gejuich werd ontvangen. En haar bandmaten maar doorspelen. Terwijl hun frontvrouw blanco naar de grond staart. Een minuut? Twee? Vanuit het publiek voelt het als een half uur.
Fotografie Hub Dautzenberg
Het is gitarist Buck Meek die zijn bandmaat uiteindelijk verlost door haar wat regels toe te fluisteren. Na een mentaal aanloopje spuugt ze de woorden eindelijk uit: ‘It’s not the energy reeling / Nor the lines in your face.’ Helemaal tot het einde van het nummer, met een vurigheid die meteen de vier minuten lange climax van deze a-typische festivalset markeert. Een gekke set is het ook. Adrianne Lenker en haar band mogen hier dan wel staan als favorieten, ze doen er – bewust – niets mee.
Die favorietenrol is vooral te danken aan het laatste album Dragon New Warm Mountain I Believe In You, dat we alvast met potlood hebben genoteerd voor de koppositie van OOR‘s Eindlijst 2022. Een goede liveband waren ze altijd al. Sterker nog: de beste, noteerde collega Bouke Sonnega tijdens de laatste Paradiso-show in 2019. Het was dus alleen nog een kwestie van de grootste hits van die plaat spelen (Simulation Swarm, Change) om de sensatie compleet te maken.
Maar hey, daar is Big Thief de band niet voor. Het publiek krijgt eerst Real Love van debuut Masterpiece (2016) voorgeschoteld. ‘Having a bad week? / Let me touch your cheeck / I will always love you’, zijn Lenkers eerste woorden. Het is wat anders dan ‘Hello Hilvarenbeek’, maar zeker geen werk waarvoor mensen op elkaars schouders of in tentmasten klimmen. Het publiek bestaat uit blanco voor zich uitstarende gezichten en mensen die he-le-maal in de muziek opgaan, daar zit weinig tussen.
Na nog een reeks tracks van het debuut en U.F.O.F. (2019) is het wel duidelijk: Big Thief is hier om zijn eigen set te spelen, zoals Big Thief altijd zijn eigen set speelt. Het liefst in een kringetje, met de rug naar het publiek. En met knetterend speelplezier waar je alleen maar verwonderd naar kan kijken: als Buck Meek soleert, kijkt de rest van de band met open mond en verrukt toe alsof rondjes op zijn hoofd staat te tollen.
Pas bij Certainty, een van de drie tracks van de laatste plaat die voorbijkomen, klinkt er om ons heen een zucht van verlichting: aaaah. Het op plaat zo vederlichte Believe In You krijgt in deze liveuitvoering een overstuurde brombas en in Sput Infinity wordt de belangrijkste partij bij gebrek aan een fiddle vervangen door ‘lalala’ en een mondharpsolo (!). In beide gevallen gaat het wat ten koste van de charme.
Maar dat is Big Thief live. Terwijl het gros van de line-up hier het publiek staat te pleasen, speelt Big Thief alsof het een avond in het repetitiekot is. Het gewicht op de schouders van een Grote Band past deze band niet. Noch de verwachtingen en de sores die bij zo’n status komt kijken (deze week cancelde de band nog twee shows in Tel Aviv nadat ze in een storm van kritiek waren beland). De favorietenrol keihard afstoten én toch de helft van een zaal beroering brengen: Big Thief kan dat.
Gezien: Best Kept Secret 2022, Stage Two (vrijdag 19.00 uur). Lees hier al onze recensies van Best Kept Secret.
