En waar de toon zwaarder is, zoals in Dark Matter en Hallow, is de begeleiding zo spaarzaam dat de pointe toch gemakkelijk te vatten is. Was Volta uit 2007 een grootse productie met diverse internationale sterren als contribuanten, ditmaal zoekt Björk het in kleinschalige arrangementen met natuurlijke klanken uit akoestische instrumenten zoals een gamalan, een hang en een harp. Die laten alle ruimte voor Björks eigen stem, solo of meerstemmig, maar telkens ogenschijnlijk zonder effect of manipulatie. Eenvoud is het toverwoord en die aanpak ligt Björk goed. Biophilia is haar meest tot de verbeelding sprekende plaat sinds haar succesalbums uit de vroege jaren negentig. JAN VAN DER PLAS