Dat moeilijke valt trouwens wel mee. Are You Lonely, Stardust, Kill en I Don’t Know Nothing zijn melancholieke liedjes in dezelfde geest: mooie wereldwijze teksten, gedragen door melodieën met een haakje. Meeslepende ballads dus. Daartegenover staan enkele meer verhalende, musicalachtige songs: de ijzersterke opener The Rules en het al even markante Only A Mother en The Black Side Of My Mind. Wie wil weten hoe het Anouk de afgelopen jaren werkelijk is vergaan, hoeft deze laatste twee nummers maar op te zetten. Sad Singalong Songs is precies wat de titel belooft, iets heel anders dan de mix van rock en soul waar we Anouk van kennen. Een geslaagde songcyclus die met Anouks deelname aan het Songfestival nog eens een extra dimensie heeft gekregen. Missie geslaagd. Wat niet wegneemt dat we ook alweer reikhalzend uitkijken naar de dag waarop Anouk weer met een stevige rockband de boel op stelten zet. En reken maar dat ze dat bij Symphonica In Rosso na de pauze ook gaat doen. Tot die tijd wentelen we ons nog even in de smakelijke bitterzoete kitsch van Sad Singalong Songs en horen we in de verte de echo van ‘Pays-Bas, huit points.’ JAN VAN DER PLAS