Tomorrow’s (Just Another Day) verwoordde het overkoepelende idee van de conceptplaat misschien nog wel het best. Madness was er voor de gewone man, die in de donkere jaren tachtig wel een verzetje kon gebruiken, maar zich maar al te vaak geconfronteerd zag met de sombere realiteit: ‘Sunday morning silence, curtain stay closed late / No one thinks of kitchens, mornings in a filthy state / Dishes cups and beer stains, ashtrays on the floor / Sunday morning papers, are left outside the front door’ (Sunday Morning). Het leven zoals het leven zelf, zeg maar. House Of Fun, een half jaar eerder hun eerste en enige Britse nummer 1-hit en destijds niet op het album, is een van de zeventien tracks op de bonus-cd, waarop verder ook tal van (instrumentale) discomixen die weinig toevoegen en vier songs live voor de BBC. Opvolger Keep Moving (1984) was de laatste met bandoprichter Mike Barson (keyboards) en leidde de neergang van de band in. Michael Caine en One Better Day waren in eigen land nog bescheiden hits, maar voor een band die het record van 214 weken in de Britse charts gedurende de jaren tachtig alleen hoeft te delen met UB40, was het niet genoeg. En de nieuwe sophisticated sound, vol Style Counsil-achtige northern soul, paste de zeven vrolijkerds ook maar matig. Singles Wings Of A Dove (nummer 2 in de charts) en The Sun And The Rain (nummer 5) die eraan voorafgingen, behoren tot de extra’s.