Platen voor de eeuwigheid, daar was Grohl in zijn vorige leven bij betrokken. In de Foo Fighters transformeerde hij in een rasentertainer die alternatieve rock een respectabele stadionvariant gaf. Die stijl zit best geramd in elkaar. Tel op: Grohls hardcore roots (Scream), emo (Sunny Day Real Estate), indierock (Pixies en, eh, Nirvana) en mainstreamrock als Queen en Cheap Trick. Everlong (hier terecht in twee versies aanwezig) had ook een obscuur emorockliedje kunnen zijn van pakweg Sense Field en als Hüsker Dü ooit een fatsoenlijke studio van binnen had gezien, was er iets als All My Life uitgekomen. Zie hier de verdienste van de Foo Fighters. Persoonlijk hoor ik nog steeds het liefst het frisse debuutalbum uit 1995, dat Grohl in zijn eentje opnam, maar alle platen hebben hun momenten en – verrassing – de meeste daarvan staan hier keurig bij elkaar. All My Life heeft inmiddels een klassiek rockintro, Everlong, My Hero, Times Like These, Best Of You, het zijn allemaal tijdloze radiorockknallers geworden. Knap werk toch. Over de tracklist valt te twisten: nee, niet alles staat erop (we missen I’ll Stick Around, Tired Of You en Miracle toch wel), maar wat erop staat is wel goed. Voor liefhebbers van Grohl-de-grapjas/acteur/entertainer is de dvd met video’s van de deluxe editie een leuke aanvulling. U weet wel, Learn To Fly. Over die song zei Grohl ooit dat het een poging was om iets in de stijl van Tom Petty te doen. Op het recentere Long Road To Ruin en de nieuwe single Wheels (leg Petty’s Learning To Fly er eens naast) slaagt de band daar beter in. Ik denk dat ze die kant op gaan en het staat ze eigenlijk best goed. Voor nu: radio uit en Foo Fighters’ Greatest Hits aan in de auto. Hard. JOHN DENEKAMP